Over dit BLOG

"Brasil-sil-silll!!!" roept de sportverslaggever om de haverklap, in elke wedstrijd waar een braziliaanse sporter of team aan deelneemt. Het "Brasil-gevoel" is dan ook veel sterker dan ons nationale "Holland-gevoel". God zélf is namelijk Braziliaan.

Wat is dat Brasil dan? Samba, halfnaakte negerinnen en tropische stranden met palmbomen?

Hier in het Zuiden niet. Hier, tussen de Gaúchos, lijken klimaat en cultuur veel meer op Argentinië en Uruguay. Een cowboy-cultuur, met veel europees bloed.
Koud in de winter.

Andere clichés gelden wel: veel corruptie, drugs en geweld, in een interessante combinatie met een hoge mate van onnozelheid en gemakzucht.
Maar ook: optimisme, zorgeloosheid, doorzettingsvermogen en ondernemerslust.

Dit blog wil in dat licht verslag doen van de meest opvallende nieuwsfeiten hier.

woensdag 28 januari 2009

Hoe laat ben je thuis vanavond?

Vooral niet te verwarren met corruptie, is het als het hoofd van de deelstaat, in ons geval gouverneuse Yeda Crusius, haar echtgenoot aanstelt als hoofd van externe communicatie.

Wél tekenend voor deze krachtige dame, die al eerder in conflict kwam met haar vice-gouverneur en sommige van de door haar aangestelde staatssecretarissen, is het feit dat ze hem vandaag heeft ontslagen, wegens onvoldoende prestaties.

Hier gaan we nog weken van smullen.

Watermeloen, nu ook in Europa!

Vaak in het nieuws, de laatste tijd, is mevrouw watermeloen, oftwel de Mulher Melancia, wiens voornaamste wapenfeit is dat ze een bil-omvang heeft van 121 cm.

Nadat ze bekend werd bij een dansgroepje dat een liedje danste met suggestieve bewegingen (in 5 oplopende snelheden), en dus onmiddelijk uit de kleren ging in de Playboy, is ze niet van de beeldbuis of tijdschrijften af te sláán.

Echter, vandaag werd bekend dat ze bij haar europese tournee, toch écht iemand tegen is gekomen die haar van de troon stoot, kwa omvang.

Geen ramp, want wat in het buitenland plaatsvindt, is, buiten voetbalwedstrijden, in Brasil niet helemaal echt.

Hij hoort écht bij de familie, hoor!

Één van de vooruitstrevende (en in zekere zin populistische) maatregelen van President Lula, is het systeem van uitkeringen, waarbij mensen die aan bepaalde armoede-criteria voldoen recht krijgen op een maandelijkse toelage.

Een vetpot is het niet, het fluctueert tussen 20 Real en 150 Real (1 euro = 3 Real). Maar vergeleken bij het minimumloon van zo'n 400 Real helpt het al, vooral als er meerdere familieleden zo'n uitkering hebben.

Een byzonder familielid is de vierjarige Billy, die gedurende 5 maanden een uitkering van 20 Real kreeg. Toen een controleur het 'kind' kwam wegen, zei de verbaasde moeder des huizes: Billy? Maar dat is mijn kat!

Jammer dus dat haar man haar niet had ingelicht over deze handige truuk. Saillant detail: de man in kwestie, zegmaar de 'vader' van Billy, is in het dorp de verantwoordelijke voor het uitkeringen programma.

Das richtige Deutsch

De staatssecretaris van werkgelegenheid sprak een paar woordjes Duits. Maar als je mensen wilde spreken die het Duits vloeiend beheren, dan moest je in het binnenland zijn. Duitse inboorlingen in de rimboe van Brasil? Hier in het Zuiden bestonden de immigratiestromen inderdaad voornamelijk uit Duitsers, Polen en Italianen.
Arme boeren die zich vestigden in het binnenland, en daar een hard landarbeiders bestaan leiden.

De eerste keer dat je in lompen geklede kinderen met blond haar en blauwe ogen ziet, ontstaat er een beetje kortsluiting, omdat je altijd geleerd hebt dat hele arme kindertjes eigenlijk negertjes horen te zijn.

Hier een mooi fotoboek over de Polen in het binnenland van Rio Grande Sul.