Pizza

Al maanden zijn er in Brazilië geen relevante wetten aangenomen. Kamer- en Senaatsleden rollen namelijk over elkaar heen in opeenvolgende affaires in verband met onkostenvergoedingen, ongeoorloofd afluisteren van politieke tegenstanders, en allerlei varianten van corruptie.

Deze dagen houden we ons bezig met een ex-president en voorzitter van de Senaat. Eerst bleek hij verdachte fondsen te ontvangen van staatsbedrijven. Toen kwam een lijst van 663 geheime (!) senaatsbesluiten boven water, waar allerlei familieleden salarissen bleken toegewezen gekregen te hebben. Deze week werd zijn zoon gearresteerd wegens fraude en corruptie.

Toch treedt er bijna nooit iemand af, en wordt er nooit iemand ergens voor veroordeeld. Het ene na het andere schandaal eindigt in 'pizza'. Dat is de term hier voor als er uiteindelijk, na een fase van de wildste aantijgingen, niemand gestraft wordt en alles bij het oude blijft.

Daarom noemde president Lula de senatoren deze week 'goede pizzaiolo's'. Oftewel: een stelletje koekenbakkers. Een storm van protest steeg op uit de Senaat. Hoe kon de president zich zulke taal laten ontvallen.

Maar wie zich echt beledigd voelden, waren de pizzaiolo's zélf. De Horecabond heeft een formeel protest ingediend tegen de "bevooroordeelde en denigrerende" vergelijking van hun nobele beroep met het smerige werk van politici.

Afspraak is afspraak.

De overvolle cellen in Brazilië zijn geen nieuws. Voorbeelden zijn gevangenen in twee of drie keer overbevolkte gevangenissen, die om toerbeurten slapen, vrouwen die bij grote groepen mannen in een cel terecht komen, en zelfs gevangenen die in zeecontainers worden gepropt.

Voor Osnildo Carneiro Lemes, hoofdcommissaris te Ivaiporã was (letterlijk) de maat vol. Hoe kon hij steeds meer mensen in te kleine celletjes blijven proppen?

Hij besloot tot een herenakkoord te komen met de gevangenen. Sinds men beloofd heeft niet te zullen ontsnappen, mogen ze 's nachts in de gangen en zelfs op het dak slapen. En dat met maar twee bewakers.

Mocht er iemand ontsnappen, dan moet iedereen weer de cel in. Dat resulteert erin dat de gevangenen op elkaar letten. De afgelopen 7 maanden is er dan ook niemand ontsnapt. Afspraak is afspraak.

“Wie niet voldoende middelen heeft, moet de situatie oplossen met creativiteit”, is een pareltje van wijsheid uit de mond Osnildo.

Wederopstanding van Het Fenomeen

Wie hem nog als schuchter jochie uit zijn tijd bij PSV kent, toen hij vers van het vliegtuig verklaarde dat hij het Nederlandse seizoensrecord zou verbreken, en dat vervolgens ook dééd, had misschien nog wel sympathie voor Ronaldo "Fenômeno".

Maar het rampzalige huwelijk met Daniella Cicarelli, de schandalen met drugs en travestieten, de neergang van zijn carrière en later zijn treurige verschijning, maakten hem hier tot het nationale lachertje.


Toen hij terugkwam naar Brazilië, had niemand verwacht dat hij bij Corinthians zou tekenen, een volksclub met een stevige aanhang en een glorieuze historie uit São Paulo. Zegmaar een soort Feijenoord.
Flamengo en andere clubs uit Rio de Janeiro lagen veel meer voor de hand, maar die wilden zich niet met zo'n loser inlaten.

Corinthians degradeerde twee jaar geleden, iets onvoorstelbaars, maar kwam als kampioen terug uit de tweede divisie, en strijdt nu om de regionale beker voordat het nieuwe seizoen begint.

In die regionale competitie maakt Ronaldo nu het ene doelpunt na het andere. Een pareltje was bijvoorbeeld zijn tweede doelpunt gister in de eerste wedstrijd van de finale tegen Santos.


De travestieten zijn hem nu snel vergeven.

Vliegende kiep?

Het is de laatste tijd nogal onrustig over wat de kamerleden en senatoren met hun reiskostenvergoedingen doen. Alleen al voor de Kamer bedroegen die in het eerste trimester tien miljoen real (bijna vier miljoen euro).

Omdat Brazilië een groot land is, en de macht geheel gecentraliseerd in hoofdstad Brasilia, moeten publieke figuren erg veel reizen. In het geval van Kamer en Senaat geeft dit recht op duizenden euro's per maand aan vergoedingen. Die mogen naar eigen criterium worden besteed.

Het land is nogal geschrokken nu blijkt dat vele volksvertegenwoordigers hun tickets gebruiken voor vakantiereisjes, voor familieleden of gewoon verkopen via reisbureaus. De senatoren zijn op hun beurt weer boos, omdat er simpelweg geen regels zíjn voor het gebruik, en ze nu een beetje te kijk staan als parasieten.

Maar de weduwe van het kamerlid die de niet-gebruikte vergoedingen in geld kreeg uitgekeerd, en de senator die de spelers van het voetbalteam waar hij voorzitter van was van tickets voorzag voor uitwedstrijden, versterken dit beeld natuurlijk wel.

Strengere regels voor het gebruik? Daar is men faliekant tegen. Dat leidt maar tot bureaucratie en minder flexibiliteit. Dan beter de hele vergoeding afschaffen en daartegenover een passende loonsverhoging.
Zijn we ook gelijk van de pottenkijkers af.

Waarom moeilijk doen

Siliconenborsten, -billen, -kuiten, etc. Heel fraai natuurlijk, maar peperduur. Veel travestieten, vooral uit het armere Noordoosten, hebben een goedkopere en makkelijkere oplossing: industriële silicone, zegmaar de siliconenkit van de Gamma. Ingebracht met een injectienaald, ergens op een achterkamertje.

Kleven wel risico's aan, zoals bijvoorbeeld a-symmetrie, uitzakken en infecties, soms met dodelijke gevolgen.

Een recent slachtoffer hiervan is de 25 jarige Robson, beter bekend als Raíssa. Zij overleefde de infecties die het gevolg waren van de ingreep niet.

Toch zweert volgens een onderzoek maar liefst 67% van de travo's in de deelstaat Bahia bij deze huis-thuis-en-keuken oplossing.

Zo zie je maar weer, over sommige dingen wordt gewoon veel te moeilijk gedaan.

Ieder voor zich

De algemene mening hier is dat míjn problemen maken dat ik zielig ben en hulp verdien, terwijl andermans problemen aantonen dat diegene lui, dom of een dief is. Er is dan ook weinig solidariteit met wie het slechter heeft.

Om een nieuwe shopping mall te kunnen bouwen, moesten de krotjes gesloopt worden die de afgelopen jaren op het braakliggende stuk grond waren gebouwd.

Daarvoor in de plaats bouwde de gemeente hele mooie huisjes, die de bewoners toegewezen krijgen, en waar ze dan voor een habbekrats in kunnen wonen. Voor het eerst konden die mensen in een écht huis, met échte voorzieningen wonen.

De bewoners uit de wijk waar de huisjes gebouwd werden, waren erg jaloers. Zulke mooie huisjes, voor die schooiers van verderop! Prompt werden de huisjes gekraakt. Barricades werden opgeworpen.

Nu, na een maand steggelen, zijn die huisjes vandaag dan eindelijk ontruimd. 400 agenten waren nodig om de 400 bewoners vreedzaam uit de huisjes te krijgen.

Wasbakken, aanrechten, etc. zijn ondertussen veelal uit de huisjes gesloopt. Één persoon klaagde dat de uitzetting in de regen gebeurde. “Nu worden al mijn spullen nat. Dáár wordt geen rekening mee gehouden!”

Doe-het-zelf incasso

De meest onbetrouwbare klant is hier de overheid. Betaalt te laat, te weinig, of helemaal niet.

Iemand die bij de rechter een som geld toegewezen krijgt, mag in de rij gaan staan. De overheid betaalt deze schuldtitels over gemiddeld 10 jaar af.

Een oplossing is de 'veiling' van schuldtitels, georganiseerd door dezelfde overheid. Wie de meeste korting accepteert, krijgt zijn tegoed het eerst uitbetaald.
Een soort geïnstitutionaliseerde dwang om met minder genoegen te nemen.

Gisterochtend kondigde het staatsbedrijf Corsan (riolering) triomfantelijk aan een recordwinst van 211 miljoen Real te hebben vergaard.

Voor ondernemer Marcelo Vargas, 27 jaar, die van Corsan nog 183.000 tegoed had voor een niet betaalde aannemersklus, werd dit teveel.
Samen met zijn 22 jarige nichtje liep hij het hoofdkantoor binnen, en gijzelde hij op de 18e verdieping de directeur. Twee uur later was het geld overgeboekt en gaven ze zich over aan de politie, die ondertussen de halve binnenstad had afgezet.

Bestaan die nog dan?

Dat Porto Alegre, zelfs met ruim 3 miljoen inwoners, tóch een provinciehoodstad is, blijkt wel uit de culturele agenda. Alle hoofdacts gaan aan ons voorbij, die presenteren zich voornamelijk in Rio en São Paulo, en soms in Belo Horizonte.
En gelijk hebben ze, hier in Porto Alegre krijg je nooit drie stadions vol met mensen die 50 euro voor een kaartje betalen.

Wij moeten het dus doen met alle B-artiesten, maar ook een wonderbaarlijke stoet aan lang vergeten namen komt hier voorbij. Jethro Tull, Marky Ramone, Cincy Lauper (zowel B-artiest als lang vergeten), The Guru (and his Jazzmatazz!), ze blijken nog in leven (alhoewel niet altijd in even goede conditie).

Deze week was het de beurt aan Deep Purple. Dat was 20 jaar geleden al 'oude' muziek.

Dankzij Joop en John

Nu de heisa rond de kamervoorzitter, die een (nogal kitscherig) kasteel van zo'n 20 miljoen euro vergeten was te declareren, een beetje is overgewaaid, strijden nieuwe items om de aandacht van het publiek.

Wat was vandaag het belangrijkst? De baby die naar het ziekenhuis moest omdat hij van de cocaïne van zijn 17 jarige moeder had gesnoept? Het meisje dat tijdens de repetities voor het carnaval door een verdwaalde kogel werd gedood? Natuurlijk niet.

Op de webeditie van de Folha de São Paulo, de belangrijkste kwaliteitskrant, zijn twee van de vijf meestgelezen berichten vandaag (hier en hier) tekenend voor wat de mensen het meeste bezighoudt: Big Brother Brasil.

Deze negende editie van BBB is, zoals alle 8 voorgaande, hét gesprek van de dag, en de deelnemers doen dienst als referentie voor welk soort thema of analyse.
Samen met Unilever, Phillips en XTC, hoort dit concept bij de belangrijkste Nederlandse producten hier op de markt.

Ingeblikt

Gevangen zitten is natuurlijk nooit een pretje, en in de overvolle gevangenissen, vol met drugs en geweld, die we hier hebben is het waarschijnlijk echt ellendig.

Omdat een cipier per ongeluk een cel open liet staan, overmanden gevangenen deze week hun bewakers en vluchtten met meer dan 70 man de wijde wereld in. Ongeveer de helft is ondertussen weer terecht.

Een voorbeeld van de menselijkheid van het gevangeniswezen hier? Deze cel, bestaande uit een zeecontainer met één luikje voor voedsel, waar soms wel 34 gevangenen inzaten.

Daar hebben we geen terroristen voor nodig

Men sterft hier wat af. Aan ziektes, in het verkeer, door geweld, of door stommiteiten. Bij bosjes.

Met zo'n 11 miljoen inwoners op een oppervlak zo groot als Italië, zou je kunnen denken dat we hier in een gemoedelijke provincie zitten. Maar dit weekend werden er in Rio Grande do Sul 20 mensen vermoord.

Gister werd een onderzoek bekend gemaakt waaruit blijkt dat de sterftecijfers bij geweldsdelicten, in sommige wijken van Porto Alegre (per aantal inwoners), bijna net zo hoog zijn als in oorlogsgebieden.

In de wijk Guajuviras bijvoorbeeld, zijn er zo'n 75 moorden per 100.000 inwoners per jaar. In Irak 89.

De grap is dat je niet het gevoel hebt dat je in oorlogsgebied woont. De daders en de slachtoffers blijven, net zoals de meeste ellende, netjes in de Favela's. Zo kunnen wij, de gegoede middenklasse, met zijn allen eerste-wereldje spelen, en ons druk maken over alledaagse wissewasjes.

Gangster Funk

Funk is de naam die hier wordt gegeven aan een soort zware electronische muziek, niet te verwarren met de Motown-sound.
Vooral in de favela's erg populair, en met veel hele directe verwijzingen naar drugs, seks en criminaliteit.

Veel bendeleiders in de favela's sponsoren dit soort muziek en de bijbehorende feesten, als een goede vorm van PR.

De hit 'Parapa', die de soundtrack was van Tropa de Elite, blijkt het nu ook in een geremixte versie in Nederland goed te doen.

De tekst gaat over hoe moeilijk het is voor politie, leger of speciale eenheden, om de 'Morro do Dendê'-favela binnen te vallen, omdat ze dan met veel plezier onthaald zullen worden op een regen van kogels. "Parapa-pa-pa!"

Dat dit geen verzinsel is, blijkt uit de twee neergeschoten agenten, begin deze week, bij een inval in de favela Paraisópolis in São Paulo. In Rio vielen deze week 10 doden bij een politie-actie in favela's. En bij ons in Porto Alegre was het dezelfde dagen raak: één dode en één gewonde agent, en een dode arrestant, bij een arrestatie in een favela.

Het nut van TV

De rechter gaf deze week een man gelijk die, wegens de te late bezorging van zijn toestel, een vergoeding voor immateriële schade eiste.

6.000 Reais, oftewel zo'n 2.000 euro, was volgens de rechter wel op zijn plaats, omdat de man, door zonder toestel te zitten, al maanden "niet naar de lekkere wijven van Big Brother, of naar de wedstrijden van zijn favoriete team Flamengo" had kunnen kijken.

Verder staat er nog te lezen in de formele uitspraak: "had de aanklager nu naar wedstrijden van Vasco of Fluminense willen kijken, dan was de TV niet zo onmisbaar geweest. Voor dat soort drama is niet per se een TV nodig".

Mag ik dan van mezelf...

Helaas kon deze week de opening van het "Camelódromo", de markthal voor straatverkopers, niet doorgaan, omdat de gemeente van Porto Alegre, van wie het pand is, niet de benodigde vergunningen heeft.

Het complex is gebouwd om de straatverkopers van de straat te halen, die de laatste jaren massaal in de winkelstraten hun kraampjes stalden. Zo graaiden ze het publiek weg bij de bezorgde winkeliers.

Maar er is blijkbaar vraag naar al die rommel, en hoeveel families worden er niet onderhouden met de opbrengsten?

Het gebouw biedt een oplossing die de meest uiteenlopende belangen (gedeeltelijk) kan behagen.

De straathandelaren werden in kaart gebracht, de plekken verdeeld, en de koopwaar uitgestald.
Maar helaas dus, de feestelijkheden moesten op het laatste moment worden uitgesteld.

Bij wie de gemeente de vergunningen moet halen? Bij de gemeente zélf, op een andere afdeling...

Hoe laat ben je thuis vanavond?

Vooral niet te verwarren met corruptie, is het als het hoofd van de deelstaat, in ons geval gouverneuse Yeda Crusius, haar echtgenoot aanstelt als hoofd van externe communicatie.

Wél tekenend voor deze krachtige dame, die al eerder in conflict kwam met haar vice-gouverneur en sommige van de door haar aangestelde staatssecretarissen, is het feit dat ze hem vandaag heeft ontslagen, wegens onvoldoende prestaties.

Hier gaan we nog weken van smullen.

Watermeloen, nu ook in Europa!

Vaak in het nieuws, de laatste tijd, is mevrouw watermeloen, oftwel de Mulher Melancia, wiens voornaamste wapenfeit is dat ze een bil-omvang heeft van 121 cm.

Nadat ze bekend werd bij een dansgroepje dat een liedje danste met suggestieve bewegingen (in 5 oplopende snelheden), en dus onmiddelijk uit de kleren ging in de Playboy, is ze niet van de beeldbuis of tijdschrijften af te sláán.

Echter, vandaag werd bekend dat ze bij haar europese tournee, toch écht iemand tegen is gekomen die haar van de troon stoot, kwa omvang.

Geen ramp, want wat in het buitenland plaatsvindt, is, buiten voetbalwedstrijden, in Brasil niet helemaal echt.

Hij hoort écht bij de familie, hoor!

Één van de vooruitstrevende (en in zekere zin populistische) maatregelen van President Lula, is het systeem van uitkeringen, waarbij mensen die aan bepaalde armoede-criteria voldoen recht krijgen op een maandelijkse toelage.

Een vetpot is het niet, het fluctueert tussen 20 Real en 150 Real (1 euro = 3 Real). Maar vergeleken bij het minimumloon van zo'n 400 Real helpt het al, vooral als er meerdere familieleden zo'n uitkering hebben.

Een byzonder familielid is de vierjarige Billy, die gedurende 5 maanden een uitkering van 20 Real kreeg. Toen een controleur het 'kind' kwam wegen, zei de verbaasde moeder des huizes: Billy? Maar dat is mijn kat!

Jammer dus dat haar man haar niet had ingelicht over deze handige truuk. Saillant detail: de man in kwestie, zegmaar de 'vader' van Billy, is in het dorp de verantwoordelijke voor het uitkeringen programma.

Das richtige Deutsch

De staatssecretaris van werkgelegenheid sprak een paar woordjes Duits. Maar als je mensen wilde spreken die het Duits vloeiend beheren, dan moest je in het binnenland zijn. Duitse inboorlingen in de rimboe van Brasil? Hier in het Zuiden bestonden de immigratiestromen inderdaad voornamelijk uit Duitsers, Polen en Italianen.
Arme boeren die zich vestigden in het binnenland, en daar een hard landarbeiders bestaan leiden.

De eerste keer dat je in lompen geklede kinderen met blond haar en blauwe ogen ziet, ontstaat er een beetje kortsluiting, omdat je altijd geleerd hebt dat hele arme kindertjes eigenlijk negertjes horen te zijn.

Hier een mooi fotoboek over de Polen in het binnenland van Rio Grande Sul.