Waarom moeilijk doen

Siliconenborsten, -billen, -kuiten, etc. Heel fraai natuurlijk, maar peperduur. Veel travestieten, vooral uit het armere Noordoosten, hebben een goedkopere en makkelijkere oplossing: industriële silicone, zegmaar de siliconenkit van de Gamma. Ingebracht met een injectienaald, ergens op een achterkamertje.

Kleven wel risico's aan, zoals bijvoorbeeld a-symmetrie, uitzakken en infecties, soms met dodelijke gevolgen.

Een recent slachtoffer hiervan is de 25 jarige Robson, beter bekend als Raíssa. Zij overleefde de infecties die het gevolg waren van de ingreep niet.

Toch zweert volgens een onderzoek maar liefst 67% van de travo's in de deelstaat Bahia bij deze huis-thuis-en-keuken oplossing.

Zo zie je maar weer, over sommige dingen wordt gewoon veel te moeilijk gedaan.

Ieder voor zich

De algemene mening hier is dat míjn problemen maken dat ik zielig ben en hulp verdien, terwijl andermans problemen aantonen dat diegene lui, dom of een dief is. Er is dan ook weinig solidariteit met wie het slechter heeft.

Om een nieuwe shopping mall te kunnen bouwen, moesten de krotjes gesloopt worden die de afgelopen jaren op het braakliggende stuk grond waren gebouwd.

Daarvoor in de plaats bouwde de gemeente hele mooie huisjes, die de bewoners toegewezen krijgen, en waar ze dan voor een habbekrats in kunnen wonen. Voor het eerst konden die mensen in een écht huis, met échte voorzieningen wonen.

De bewoners uit de wijk waar de huisjes gebouwd werden, waren erg jaloers. Zulke mooie huisjes, voor die schooiers van verderop! Prompt werden de huisjes gekraakt. Barricades werden opgeworpen.

Nu, na een maand steggelen, zijn die huisjes vandaag dan eindelijk ontruimd. 400 agenten waren nodig om de 400 bewoners vreedzaam uit de huisjes te krijgen.

Wasbakken, aanrechten, etc. zijn ondertussen veelal uit de huisjes gesloopt. Één persoon klaagde dat de uitzetting in de regen gebeurde. “Nu worden al mijn spullen nat. Dáár wordt geen rekening mee gehouden!”

Doe-het-zelf incasso

De meest onbetrouwbare klant is hier de overheid. Betaalt te laat, te weinig, of helemaal niet.

Iemand die bij de rechter een som geld toegewezen krijgt, mag in de rij gaan staan. De overheid betaalt deze schuldtitels over gemiddeld 10 jaar af.

Een oplossing is de 'veiling' van schuldtitels, georganiseerd door dezelfde overheid. Wie de meeste korting accepteert, krijgt zijn tegoed het eerst uitbetaald.
Een soort geïnstitutionaliseerde dwang om met minder genoegen te nemen.

Gisterochtend kondigde het staatsbedrijf Corsan (riolering) triomfantelijk aan een recordwinst van 211 miljoen Real te hebben vergaard.

Voor ondernemer Marcelo Vargas, 27 jaar, die van Corsan nog 183.000 tegoed had voor een niet betaalde aannemersklus, werd dit teveel.
Samen met zijn 22 jarige nichtje liep hij het hoofdkantoor binnen, en gijzelde hij op de 18e verdieping de directeur. Twee uur later was het geld overgeboekt en gaven ze zich over aan de politie, die ondertussen de halve binnenstad had afgezet.

Bestaan die nog dan?

Dat Porto Alegre, zelfs met ruim 3 miljoen inwoners, tóch een provinciehoodstad is, blijkt wel uit de culturele agenda. Alle hoofdacts gaan aan ons voorbij, die presenteren zich voornamelijk in Rio en São Paulo, en soms in Belo Horizonte.
En gelijk hebben ze, hier in Porto Alegre krijg je nooit drie stadions vol met mensen die 50 euro voor een kaartje betalen.

Wij moeten het dus doen met alle B-artiesten, maar ook een wonderbaarlijke stoet aan lang vergeten namen komt hier voorbij. Jethro Tull, Marky Ramone, Cincy Lauper (zowel B-artiest als lang vergeten), The Guru (and his Jazzmatazz!), ze blijken nog in leven (alhoewel niet altijd in even goede conditie).

Deze week was het de beurt aan Deep Purple. Dat was 20 jaar geleden al 'oude' muziek.